Ervaringen in Mai Chau

Hoi-hoi,

afgelopen dagen hebben we een heerlijk verblijf gehad in Mai Chau.
Maandag zijn we vanuit Hanoi zoals je weet met een busje naar Mai Chau gereden. Dinsdag hebben we een tocht gemaakt door de bergen, samen met een Vietnamese- en Amerikaanse gids en wij tweetjes. Het was een zeer bijzondere- en mooie ervaring. Door gigantische mooie etages van rijstplantages liepen we, zeer veel bananenbomen, mango- en papaya bomen en ontzettend veel en grote bamboebegroeiing. Naarmate de dag de vorderde werd het ook hier warmer en warmer. Overal zie je kleine hutten waar mensen hun vee houden en gewassen verbouwen. Ontzettend natuurlijk om te zien. We waanden ons in een documentaire van discovery channel. Halverwege de dag zijn we met ons vieren bij een familie wezen lunchen in een hut op palen wat bestaat uit slechts twee grote ruimtes. Ook hier was het weer op de grond zitten en laag bij de grond eten. Wat een uitdaging;-) Maar het eten was enorm lekker en volop aanwezig. Uiteraard krijg je in Vietnam bij elke maaltijd van die kleine zoete banaantjes aangeboden. Halverwege de middag waren we weer terug in Mai Chau en helemaal brak en bekaf! Maar godzijdank mochten we uitrusten op onze keiharde matrassen of lekker bij het guesthouse plaatsnemen op de kleine harde bamboebanken.
Woensdag hebben we van de guesthouse zelf twee fietsen geleend en zijn een stuk gaan fietsen. We waren we letterlijk zowat de enige buitenlanders hier, met als gevolg dat vooral de kinderen steeds maar weer HALLO riepen tegen de twee reuzen uit Gullivers Reizen. Maar ook hier moesten we uit fysieke ellende weer rechtsomkeer maken, omdat het frame zo klein was en het zadel zo laag stond, dat het leek of we twee lilliputters op een te grote fietsen waren. De ervaring neemt men ons niet meer af, als je door puur Azië mag fietsen.
Donderdag zijn we met een lokale bus van Chai Mau naar Ninh Bin gereden, wat een mega voorbereiding was. De bussen rijden 'ongeveer' op tijden. Ook hier hadden we een telefoonnummer van een gids in de mobiel gezet, wat ook nodig bleek. De bushalte was gewoon langs de weg in de berm bij een vangrail. De bus van 08:15 uur kwam om 08:50 uur aanrijden. Deze wist dat we stonden te wachten, door een telefoontje dat de gids had gepleegd.
Daar zaten we in een busje tussen Vietnamezen. Tot op heden hebben we ons met Engels redelijk kunnen behelpen, maar als je niemand bij je hebt is het geen doen. Het kleine Vietnamese woordenboek achterin de Lonely Planet is dan al van pas gekomen. Eerst gewoon Vietnamees uitspreken wat er staat, als ze dan nog vragender gaan kijken, mogen ze afkijken. Maar nogmaals, de mensen zijn aller vriendelijkst. We hebben ongeveer 3,5 uur in het busje gezeten over 135 km. Het merendeel van de wegen was onverhard. Halverwege stopte het busje en moesten we er allemaal uit. Wat nu weer? O ja, de chauffeurs gingen wat eten en wij konden ook even wat eten als we wilden of naar de wc, nou ja wc? een regenpijp gemaakt om overheen te hurken voor vrouwen. Mannen mogen gelukkig blijven staan.
We zijn inmiddels in Ninh Binh aangekomen. In eerste instantie geen voedselketen te bekennen. We zijn later wat verder gaan kijken en hebben een leuk schoon tentje gevonden. Daar gaan we lekker genieten van voedsel vanavond. Morgen gaan we met de scooter erop uit en zaterdag gaan we naar een National Park. De ervaringen volgen...tot zover uit een vochtig en warm Vietnam.